Bijbaantjes van de verbindingsdienst:

                                 Postbezorging:

Telegrafist Flip Kramer was aangewezen als postbode ( facteur ). Dat betekende dat hij er voor moest zorgen, dat de binnenkomende post zo snel mogelijk moest worden verdeeld, en dat de te verzenden post tijdig, maar zo laat mogelijk werd verzameld, opdat zoveel mogelijk post nog net mee kon, en ingeleverd kon worden op het postkantoor in de kota. Er was per week één postdag: dinsdag. Dan kwam de Kroonduif op ongeveer 12.0uur op Merauke's vliegveld Mopa aan, om de volgende morgen om 06.00 uur weer te vertrekken. De postsluiting was daardoor op dinsdag om 17.00uur. En post was verschrikkelijk belangrijk. Als het vliegtuig te laat of helemaal niet kwam, dan was dat voor velen een grote teleurstelling. Even opbellen naar huis was er helemaal niet bij. Facteur Flip ging elke dag met een Landrover naar het postkantoor in de kota. Waarom wist niemand, want het vliegtuig kwam zoals gezegd alleen maar op dinsdag. Uit bezuinigingsoverwegingen mocht Flip op een gegeven moment niet meer met de Landrover. Het was een aardige tippel naar het postkantoor, en de dienstfiets was niet beschikbaar, maar Flip hield zijn tochten naar de kota vol. En als hij dan, lopend in de hitte op een stoffige weg, werd ingehaald door een Landrover met vriendelijk zwaaiende vrouwen van officieren, dan wilde Flip gemakkelijk ontploffen. De wraak kwam via de postbezorging : die ging voor de 'schuldigen ' wat langer duren.

Radiosurprisedienst:

Via Radio Holland was het mogelijk om vanuit Nieuw Guinea een cadeautje met bijpassende tekst naar familie, vrienden of bekenden te sturen. Oorspronkelijk mocht dit alleen maar van Nederlandse koopvaardijschepen. Het werkte vrij eenvoudig. In een catalogus stonden een heleboel teksten en artikelen met prijzen. Een bos bloemen had je al voor fl.5,00, een groot boeket was fl.15,00. De teksten waren vrij algemeen. De nummers werden op een formuliertje ingevuld, en per post opgestuurd naar Keizersgracht 562 in Amsterdam. Dit was Koos zijn bijbaantje. Op maandagavond had hij zitting in het radiostation. Soms wilde iemand een heel duur cadeau sturen. Met een beetje doorvragen kwam hij er dan achter, dat het voor een pas verkregen verkering bestemd was. Als hij dan vroeg of de besteller dacht dat de verkering nog aan zou zijn als hij pas na vele maanden weer terugkwam, was het meestal wel mogelijk om het cadeau te wijzigen in een minder dure doos bonbons of flesje parfum. Hij hield de afzender voor, dat het niet om het cadeau ging maar om de geste, en om het feit dat je aan iemand in Nederland had gedacht. Een bos bloemen van fl. 10,00 was dan heel veel waard. Voor een zeemilicien zo ongeveer een weekloon !

Vervolg pagina 6