Korps Mariniers  

                                     Biak

                   42e Inf.Compagnie

                  januari - maart 1962

Nadat Verpel 421 na een 2 maandelijks verblijf op het eiland Batanta in de Radja Ampat begin februari in Biak was teruggekeerd begonnen  de werkzaamheden weer aan de stellingen Landbouw en Parai. Het gewone kazerneleven nam maar weer voor eventjes een aanvang.

Verpel 422 en Verpel 423, die in die tussentijd met deze werkzaamheden verder waren gegaan en tevens diverse wacht lokaties op de Ridge moesten bemannen, begonnen zich op te werken voor een nieuwe uitzending. Zij vertrokken begin maart 1962 naar de Zuidkust , regio Kaimana en Fak Fak, om aldaar te patrouilleren en het vliegveld Utarom bij Kaimana te versterken met o.a het graven en uithakken van stellingen langs de vliegstrip.

Steeds meer werd duidelijk dat het menens zou gaan worden gezien de omvattende activiteiten van de Marine, Landmacht en Luchtmacht in het kader van de verdediging van Ned.Nieuw-Guinea.

De MLD patrouilleerde continu met haar Neptunes op de grens met Indonesië. De Marine had versterking gekregen van onderzeeërs en fregatten. De Landmacht kreeg versterking uit Nederland met de aankomst van de Zuiderkruis met verse eenheden en luchtafweergeschut, terwijl de Luchtmacht frekwent de lucht in ging met haar Hunter straaljagers die later ook op Utarom gestationeerd zouden gaan worden.

Alle seinen stonden op rood, vooral ook omdat president Soekarno zich regelmatig in felle bewoordingen uitliet over de strijd om zoals hij noemde "Irian Barat" het nog onverenigbare deel van Indonesië. Ook de hoogste legerleiding onder aanvoering van Generaal Nasoetion gaf in niet mis te verstane bewoordingen aan, de strijd om Irian Barat te gaan voeren met Operasi Operasi Pembebasan Irian-Barat dat later zou moeten uitmonden in Operasi Djajawidjaja.

Ook de internationale politiek begon zich te roeren en Soekarno zocht steun bij Rusland maar ook bij de Verenigde Staten om zijn doel te bereiken. Hij bespeelde deze 2 grootmachten met zijn zgn. Wajangpolitiek. Zo bezocht hij president John.F.Kennedy in de VS, en bezocht Robert Kennedy Indonesië, terwijl hij Nikita Chroestjow te vriend hield.

Een grootscheeps Russisch militair hulpprogramma ging van start en nieuwe  geavanceerde vliegtuigen, bommenwerpers, schepen en onderzeeërs werden in een korte tijd geleverd. Indonesisch marinepersoneel werd uitgezonden naar Vladivostok om zich te bekwamen in- en te trainen met de nieuwe vaartuigen.Luchtmachtpersoneel kreeg zijn opleiding in Rusland voor de nieuwe aangeschafte Tupulev lange afstands bommenwerpers en de MIG straaljagers. Een miljarden kostende operatie die Indonesië zich helemaal niet kon permitteren, en die later in de 2e helft van de jaren 60, Soekarno o.a zijn presidentsschap kostte. De bevolking leed honger en de Rupiah was geen cent meer waard.

Eind maart 1962 vertrok Verpel 421 alweer naar de Zuidkust, Kaimana,Kokas- en Etnabaai om zich daar bij de al aanwezige eenheden van 42 Inf.Cie te voegen. Nu was de gehele 42e Inf.Cie Biak gestationeerd in de regio Fak Fak en Kaimana.

Verpel 422 betrok eind maart een bivak nabij de Jera-rivier. LCPR's 9531 en 9537 bleven in de buurt en brachten diverse eenheden aan land voor patrouilles, dit i.v.m een landing van infiltranten ter plaatse.

Verpel 423 vertrok medio april naar FakFak waarna het naar Pasar Pendik werd overgevaren.

Begin april 1962 namen de ingevlogen eenheden uit Nederland en Curacao de taken van 42 Inf.Cie op Biak over, terwijl 22 Inco ons op 19 april afloste in het bivak te Kaimana.

Verpel 421 vertrok tezelfdertijd met een LCPR naar Kokas en daarna naar de Etnabaai om aldaar te gaan patrouilleren.

Eind juni -begin juli 1962 keerden we na een verblijf  van meer dan  3 maanden aan de Zuidkust, weer terug op onze basis.

Muziek, Stranger On The Shore- Mr.Acker Bilk

vervolg fotoalbum januari-maart 1962