We hadden ze doodgelopen...

• Er werd weinig gesproken: iedereen spaarde zijn adem en zijn cynische geintjes. Het was broeierig heet en het bos stonk. Het stonk naar zurig rottend hout, waaruit zich alweer nieuwe planten een weg naar het licht worstelden, elkaar wurgend en overwoekerend. Soms klonk er een kort ,, Kijk uit ! " of een ,, Hee joh, kan je die zwieper niet effe vasthouwe voor meneer?" wanneer iemand van zijn voorganger een tak in het gezicht kreeg. Alleen de luitenant genoot. Hij was onafgebroken in touw, wees ons lianen, waaruit je goed drinkwater kon krijgen ( ,, je hoeft nooit van dorst om te komen in het bos"), toonde bepaalde bladeren en vruchtjes, die je eten kon, scharrelde heremietkreeften voor ons op en toonde zich thuis. Het was een goedgebouwde, taaie knaap met geen lood vet teveel aan zijn body, een onvermoeibare bosloper, die niet bang was voor de jungle, een geboren leider, die niet ,, op zijn strepen hoefde te gaan staan", maar een natuurlijk overwicht over de troep had. Het leek mij een uitstekend officier.

• Toen hij naar Nieuw-Guinea kwam, had hij meteen zijn ,,vuurdoop" gekregen, doordat hij ingezet was bij de achtervolging van infiltranten. Ik geloof niet dat men in Nederland er ooit een idee van heeft gekregen, hoe onbeschrijfelijk zwaar die wekenlange tocht is geweest, waarin men de Indonesiërs uitputte tot ze zich wel over móesten geven. ,, We hadden ze doodgelopen,"zei hij. ,, Je krijgt ze altijd, als je maar volhoudt. Maar een land!! Daar is dit niks bij. Een zondagochtenwandeling....."

Jappenschoenzool......

• Na een half uur waren we doornat van het zweet. Het terrein was extra zwaar, omdat de bodem, die grotendeels uit koraal bestond, vol diepe kloven zat en soms ineens begon te klimmen. Plotseling hortte de groep : de kompasvoorman had iets ontdekt. Het bleek een volkomen overwoekerde versterking van de Jappen, nog kompleet met half vergane telefoonlijnen, roestige blikjes, een ingedeukte drum, prikkeldraadversperring enzovoort. De lijnen verdwenen in een diepe onderaardse holte. ,, Het wemelt hier van de onderaardse gangen," ontdekte iemand. ,, Misschien vinden we nog wel een Jappengeraamte. Die gasten wouen zich toch nooit overgeven, weet je wel? Kijk hier een schoenzool, een Jappenschoenzool met zo'n gekke aparte grote teen...."

• Er was nooit om het eiland gevochten, maar plotseling zag ik al die koraaleilanden voor me, waar wél gevochten was: hoe luguber moesten die junglepatrouilles geweest zijn, met zoveel dekking voor Japanse scherpschutters. ,, Moet je kijken, éh," zei een knaap. ,, Dat prikkeldraad is nog hartstikke goed, maar hier is het helemaal in de bomen gegroeid! Hoe bestaat het !'

• ,,Toen ik hierheen kwam," filosofeerde een ander,  ,,ben ik op BIAK naar die Jappenholen wezen kijken. Daar wouen ze d'r niet uit en de Yanks hebben toen glashard wat vaten bezine omlaaggegooid en de boel - voem !- in de fik gestoken. Duizenden in één klap verbrand !" We keken allemaal in de gapende donkerte van het koraalgat en moesten opgepord worden door de luitenant, die het hoge tempo wilde volhouden.

M.W.O. voor ,, Sletje"?.....

• Er liep ook een hond mee. Een hond met een minder nette naam. ,, Sletje ", omdat ze zich met zoveel ,,mannen"afgaf... Toen we allemaal met een kletsnatte rug liepen te hijgen en met de tong op onze schoenen de zoveelste glibberige steile helling hadden genomen ( waar zelfs nog een brigadelijn als klimtouw aan te pas moest komen ), vloekte iemand: ,, Snap je nou zo'n beest ? Die kan lekker op zijn dooie rug blijven liggen thuis ! Dat hoefden ze mij geen twee keer te zeggen..." De meesten waren op een enigszins rauwe manier bezorgd voor het beest, dat telkens zoek bleek en soms jankend en jammerend - door iets gebeten of gestoken? - uit het struikgewas kwam aangerend. ,, Hou je koest rothond! "scholden ze dan vertederend, of ,, Sletje, hier ! Hiér zeg ik " ,, Bij een vorige patrouille heeft ie ons het leven gered," zei er een. ,, We waren verdwaald en zelfs de Papoeagidsen wisten niet meer waar we waren. Toen heeft die hond ons de weg gewezen."  ,,Hij hep de Militaire Willemsorde kenne krijge," zei Willem,  ,, maor hij wil 'm niet draoge...."

verder,see ,voir,pag. 6