" Witte Paard " 

Op 26 april 1962 vertrokken vanaf de vliegbasis Amahai op Ambon twee verschillende groepen parakomando's met 3 Dakota's C-47    

(3 bush pesawat C-47 Dakota )

(1) Operasi Banteng 1 ( Banteng Putih = Witte Wilde Buffel )

Onder commando van de Luchtmacht Majoor Majoan 

(Major Udara Najoan),   

Groep DPC lll voor Fak Fak (40 para's) olv. Ltnt.Agus Hernoto (Paskhas/PPP,RPKAD/BantengRaiders),

(2)

Operasi Banteng 2 ( Banteng Merah = Rode Wilde Buffel) 

Onder commando van de Luchtmacht Kapitein

( Kapten Udara Santosa ) 

Groep DPC lV voor Kaimana (39) para's olv. Ltnt. Heru Sisnodo(PGT/RPKAD/BantengRaiders)

De groepen dienden gedropt te worden bij één van deze twee plaatsen. Deze groepen para's waren haastig samengesteld uit diverse eenheden van het Indonesische Leger : Banteng Raiders, Luchtmacht: Paskhas/PGT/PPP, en Politie. Er bestond grote rivaliteit in de Indonesische legertop wie uiteindelijk met de eer van de verovering van een vestigingsplaats en het planten van de Indonesische vlag ,Merah Putih, op Irian Barat zou gaan strijken. Ook waren er nog maar weinig gekwalificeerde- en getrainde eenheden para's opgeleid, veelal hadden de meesten op Midden-Java slechts drie sprongen gemaakt, waarvan twee overdag en één bij het ochtendgloren. De uitgezochte eenheden voor deze raid hadden inmiddels minimaal 10-15 sprongen gemaakt.

Verpel 423 was sinds medio april 1962 bij kampong Pasar Pendek gestationeerd. Onderbezet door de vele repatters ( die er al 18 maanden NNG op hadden zitten ) en zieken, vertrok men direct richting kampong Nemboektep.

Op 2 mei 1962 overviel een marinierspatrouille olv.1e Ltnt.Driessen een kamponghuis nabij kampong Nemboektep. Hier bevonden zich para´s van de groep van Commandant de 1e Ltnt. Agus Hernoto. Door een aantal handgranten onder het kamponghuis te werpen, vonden twee Indonesische para´s de dood. Het bleek bij nadere identificatie te gaan om een luitenant (OPPC) en een para. Er werd een Kalashnikov pistoolmitrailleur (AK47) en een pistool van zwaar kaliber buitgemaakt alsmede diverse belangrijke gegevens. De eerste para werd al snel gevangengenomen nadat hij een Papoea in een prauwtje had aangesproken om hem te helpen. Deze man gaf de informatie naderhand door. Na gevangenneming werd de para door één(1) marinier van de Morsec van Pasar Pendek naar Fak Fak overgevaren om aldaar verhoord te worden. Ook deze para bleek uitstekend uitgerust te zijn met o.a een Kalashnikov (AK47) van Tjechische makelij.

Op 7 mei sneuvelt nabij Fak Fak een pelotonscommandant van de para's van de groep van luitenant Hernoto. Een andere parachutist Sabai Ginting Munthe wordt gevangen genomen en overgebracht naar de Politietangsi te Fak Fak.

Onder de codenaam Garuda Merah worden op 13 mei Indonesische para's nabij Fak Fak afgeworpen, hetzelfde gebeurt bij Kaiman onde de code naam Garuda Putih.

Op 15 mei 1962 wordt door de Costring (Commandant Strijdkrachten Nieuw Guinea) de Task Unit TU (228.5) geformeerd die bestaat uit de 42e Inf.Compagine Biak, Venipel 212, 4e peloton PVK, C-compagnie 6e inf.Bat Kon.Landmacht.

Tevens wordt bekend gemaakt dat een C-47 Dakota met aan boord 40 Indonesiche para's van het bataljon 454 Banteng Raiders nabij Kampong Wajati op 20 kilometer  zuid-oost van Fak Fak om 6.30 uur werden afgeworpen.

Bij het ochtendgloren rond 15-16 mei 1962, werden op het Onin- schiereiland  boven in de bergen van Fak Fak , nabij de Kampong Nemboektep, uit 3 Dakota's C-47 onder de Indonesishe codenaam KANTJIL 1 ook wel GARUDA MERAH genoemd, 98 Indonesische Para Komando's van de Banteng ( Wilde Buffel ) Raiders Diponegoro, RPKAD, en de Pasukan Khas Angkatan Udara ( Paskhas ) onder commando van Kapitein Kartawi en Luitenant Siran, afgeworpen. Onder begeleiding van 1 B-25 bommenwerper en 1 Catalina Vliegboot vloog men richting Sorong en Kaimana en onder begeleiding van 3 P-51 Mustang jachtvliegtuigen naar Fak Fak. Vertrekpunt van de para's was de luchtmachtbasis Pattimura op Ambon. Deze para's hadden eigenlijk in twee afzonderlijke groepen boven het gebied rond FakFak- en Kaimana afgeworpen moeten worden. Door ondeugdelijke navigatie en angst bij de piloten dat ze ontdekt en aangevallen zouden worden door een Neptune van onze MLD, besloten de piloten maar om in één keer verlost te raken van hun menselijke lading para's en gaven ze het "GO"  boven de regio Nemboektep en Mamoer. Zij moesten kontakt maken met de reeds eerder op 26/27april 1962 afgeworpen parakomando's van 1e Ltnt. Agus Hernoto regio Fak Fak - en Ltnt. Heru Sisnodo regio Kaimana.

Op de nadering van het vliegtuiggeronk werd onmiddellijk alarm geslagen. We hebben ze in de verte zien springen! De bolletjes van de parachutes tekenden zich als rookpluimpjes af tegen de lichtbewolkte- en met stapelwolken bedekte tropische ochtendhemel (ca.05.30uur). Een vreemd gezicht, er was geen luchtafweergechut in de buurt, we zagen de Dakota's en hoorden alleen maar het vliegtuiggeronk, dus moesten het wel parachutisten zijn. Een aantal van hen bleven met hun parachute in de bomen hangen en hebben de sprong niet overleefd. De witte parachutes vormden een vreemd contrast in de jungle met hun gigantische woudreuzen. Men gebruikte touwen om zich uit de toppen van de hoge bomen neer te laten zakken en plastic fluitjes. De fluitjes waren bedoeld om elkaar op te sporen en te verzamelen. De achtervolging- en opsporing werd onmiddellijk ingezet.

De opdracht voor ons mariniers luidde : " Zo snel mogelijk door agressief optreden de op het Onin - schiereiland afgeworpen parachutisten vernietigen".

Verpel 421 dat met de Hr.Ms.Snellius opweg was vanuit Kaimana naar Biak, kreeg onmiddellijk opdracht om op 1 mei 1962 in Fak Fak te debarkeren. Het restant van het 42e Inf.Cie werd nadien door de Snellius opgehaald in Kaimana, en debarkeerde op 4 mei 1962 te Fak Fak en vertrok naar Pasar Pendek.

De Morsec bleef achter op het steunpunt te Pasar Pendek.

Op 5 mei 1962 meldde een Neptune ( onze beschermengel ) dat het kampongsein in de kampong Toeboerobasa niet aanwezig was. Het V & l peloton 2 (Biak), werd er met de Hr.Ms.Utrecht op afgestuurd. Onder dekking van de Hr.Ms.Utrecht landde deze eenheid op de zeer steile- en uitermate moeilijk toegangkelijke kust. Het bleek loos alarm te zijn, het sein was wel aanwezig maar overwoekerd.

Op 10 mei 1962 werd een inf.peloton naar kampong Mamoer gestuurd waar in de omgeving para's zouden zijn gesignaeerd. Opweg daar naar toe kreeg men 7 para's in het vizier die zich in een kebun (tuin) probeerden te bevoorraden. Helaas door het te vroegtijdig vuren van een Papoeapolitieagent vluchtten de para,s onder vuur richting de jungle. Na een achtervolging van enige uren kon helaas geen kontakt meer worden gemaakt met deze groep, waarnaar men verder doortrok naar kampong Mamoer dat men tegen de avond bereikte.

Ook werd op 10 mei informatie verkregen dat para's ten westen van Nemboektep een bivak hadden opgeslagen.

Op 11 mei 1962 bij het ochtendgloren, trof een mariniersgevechtspatrouille het bivak verlaten aan waar de nodige barang nog was achtergebleven. Het bivak lag op een strategisch punt verdekt opgesteld tussen rotsen op een heuvel. Tentjes en bivak waren inderhaast verlaten. Geconstateerd werd dat er enkele gewonden onder parachutisten moesten zijn, gezien het aantal opengebroken nood- en bebloede verbanden.

Op 12 mei 1962 arriveerde het V & l peloton 2(Biak) in kampong Mamoer, na te zijn overgebracht van Fak Fak naar Kokas. Tevens arriveerde het 4e peloton PVK olv. van de Sgt.der Mariniers G.N.Hakkenberg  via Air Besar te Nemboektep.

Op 19 mei 1962 werden nog eens 79 para's  van de Paskhas+ Banteng Raiders in onze regio gedropt.

In de 2e helft van mei werd een AG-ploeg vanuit kampong Nemboektep naar kampong Mamoer gestuurd om zich bij de aldaar  aanwezige mariniers te voegen, dit ter versterking. Na enkele dagen werd deze AG-ploeg evenwel teruggeroepen naar kampong Nemboektep. Inmiddels was er een verdedigingslinie op afstand in de jungle aangelegd door soldaten van KL. Er zou die dag op een strategisch gelegen heuvel een aanval door een Neptune plaatsvinden, waarvan vermoed werd dat zich daar een groot bivak van para's zou bevinden. Vanuit deze heuvel had men zicht op kampong Nemboektep zodat men al onze bewegingen kon waarnemen. Na een aantal duikvluchten van de Neptune werd de aanval door de Neptune afgeblazen, dit nadat het gemeld had dat men bang was eigen troepen te raken. Men had o.a ook de teruggeroepen AG- ploeg onder aan de heuvel richting Nemboektep gespot, die zich bij elke schijnaanval teraarde storte en bescherming zocht  bij- en onder omgevallen bomen. Na diverse verkenningen kwam men tot de ontdekking dat er zich een bivak op deze strategisch gelegen heuvel had bevonden. Door de duikvluchten van de Neptune waren de para's kennelijk opgeschrikt en gevlucht.

Drie maanden lang hebben we de groepen para's ( codenaam Witte Paard) van Ltnt. Agus Hernoto en die van Kapitein Kartawi, achtervolgd.  We hebben ze voortdurend opgejaagd, hinderlagen gelegd, beschoten, en hun bivaks overvallen zodat men nooit rust kreeg. Na verloop van tijd gaven velen zich over, soms gewond. Bij het overvallen van hun bivaks vonden wij regelmatig bloedsporen en in de haast achtergelaten bebloede noodverbanden, alsmede noodrantsoenen, munitie en andere barang. Ltnt. Hernoto hield het het langst vol, totdat hij bij een vuurgevecht aan beide benen gewond raakte. Na te zijn gevangen genomen werd hij overgebracht naar een hospitaal, waar een Nederlandse chirurg een van zijn benen moest amputeren.

Ook de para's van Ltnt. Heru Sisnodo  verging het niet beter, ook zij werden maandenlang in de omgeving van Kaimana continue op de huid gezeten. Heru Sisnodo, een vroegere symphatisant van de PKI ( Partai Kommunis Indonesia ), wilde zich revancheren voor zijn eerder gemaakte fout en was vast van plan een held te worden. Helaas voor hem mocht hij zijn manschappen niet zelf uitkiezen. Naast Banteng Raiders kreeg ook hij te maken met para's van het Pasukan Gerak Tjepat (PGT) eenheden van de Paskhas, de Quick Mobile Force van de Ind.Luchtmacht. Zijn dagboek werd in een overvallen bivak buitgemaakt. Uit een van de belangrijkste passages uit dit dagboek valt te lezen :  ,, Ik ben gedesillusioneerd en ik heb deze PGT niet uitgekozen voor deze zware operatie, en ik huil omdat de papoea's ons niet steunen. Zij geven ons geen eten, we moeten zelf naar ons voedsel opzoek of we moeten ze tegen onze waardevolle spullen uitruilen. Ze rapporteren al onze bewegingen aan de Nederlanders".

PPP= Pasukan Pertahanan Pangkalan.(Air Base Defence Force)

PGT= Pasukan Gerak Tjepat (Quick Mobile Force)

RPKAD= Resimen Para Komando Angkatan Darat)

vervolg,see,voir, p.5