vervolg: ,,uit het stoere Mariniersbestaan". deel 3.

De baleh-baleh waar we dadelijk op snurken moet goed zijn. Het afdak nog beter. Onze tentzeiltjes zijn wel niet uit de tijd van de Romeinen, maar toch wel een dagje ouder en niet helemaal waterdicht, en dus.... gooi er wat bladeren op.. Van die kanjers! Dan gaan we leren koken in een nat bos, want je sloft wel geweldig als je helemaal geen regen krijgt. De volgende dag is een rustig dagje, maar tegen de avond moeten we alles model inpakken om tegen 9uur helemaal naar Manokwari terug te marcheren. Sommigen zien nachtmerries voor zich opdoemen, maar de Kapitein die weet dan zijn mannetjes nog baroes zijn , heeft stiekem achter het vliegveld  wat vrachtwagens neergezet. Dat scheelt 12 kilometer. Tegen middernacht stuiven we het kamp binnen. Een goeie maand later maken we onze eerste patrouille. Om half vier s,nachts gaat de eerste groep op stap, de 2e een half uur later. We zullen 23 kilometertjes door moeten persen, over een nette weg hoor. Het is nog donker en dus nog niet warm. En de knullen zullen eens eventjes de pas erin zetten en proberen die luitenant  eruit te ploffen, want per slot van rekening is die al een ouwe jongen in het vak! Om 8uur zijn we al aan de kali Andaai. Even de weg af naar links de bush-bush in en aan de rivier zullen we ons bivak opslaan. Als alles voor elkaar is, de nachtbivakken staan, de soep op het vuur staat, dan duiken we met zijn allen de kali in, want hygiene hoort ook bij ons vak. De volgende morgen vroeg krijgen we de vuurdoop. Half in het donker  pakken we alles weer in. De slimme sergeant heeft nog wat warms onder de deksel van de vorige avond zodat het eten gauw gebeurd is, en om tien voor zevenen trekken we olv. enkele papoeagidsen de grote hutan van Nieuw Guinea in. Wat zullen we allemaal tegenkomen en ontdekken? Slangen die op de loer liggen om ons te wurgen, krokodillen die ons al wadend door een rivier zullen attaqueren? Wilde zwijnen die dwars door de colonne heen komen gerend? Een goed marinier kijkt links en rechts van het pad om te zien of er nergens een vijand achter een boompje zit. Zo hadden onze grootvaders het in Atjeh gedaan, en zo hadden we het  vroeger wel  eens gelezen. Maar de romantiek van het bos is na een half uur helemaal zoek. Geen slangen, geen krokodillen, geen wilde zwijnen, geen tijd en aandacht voor ,, de gevaren,, achter de bomen( er woonde niemand in het bos!) Want je hebt alleen maar oog voor de voeten van je voorbuurman, om niet op je gezicht te vallen in de heerlijke blubber van het oerbos.

Vlam.E.Andreoli Stella Maris 1961.

verder,see,voir, Fotoalbum 1- 44