,, Rimboelopers"

Na enkele duizenden mijlen te hebben afgelegd, landt hij op het vliegveld van Biak. De eerste kennismaking met de Nieuwguinese tropen. Onwennig, met nog een mooi blank velletje, transpirerend uit alle poriën, gaat hij naar de marinekazerne, waar hij door het marinepersoneel wordt opgevangen", vertelde de officier, die zelf een tijdlang in Nieuw-Guinea gediend heeft.

,,Na een korte tijd van aanpassen wordt de ,, baroe" overgebracht naar het mariniers-trainingscentrum op het vaste land van Nieuw-Guinea. Een staf van ervaren officieren en onderofficieren staat daar klaar om een ,,rimboeloper" van hem te maken. Een opleiding die elke man werkelijk liters zweet kost. In deze maanden hebben zij, om hun eigen woorden te gebruiken echt ,, niks te lachen".

De Koninklijke Marine moet zich wel ten volle bewust zijn van de grote verantwoording, die zij heeft voor al deze jongemannen. De verzorging is in elk geval zo goed als de omstandigheden maar engszins toelaten, zo bleek ons uit het gesprek. Er wordt veel gedaan aan ontwikkeling en ontspanning, maar daar staat tegenover, dat aan het personeel de hoogst mogelijke eisen worden gesteld.

                               Ongastvrij

In de tropische hitte volgt de marinier de opleiding tot infanterist. ,,Hij wordt vertrouwd gemaakt met de rimboe, Hij leert hoe hij zich in het oerwoud moet verplaatsen, hoe tegenstanders worden opgespoord, hoe hij de nachten in het bos doorbrengt en op welke manier hij zich in geval van nood in de jungle in leven kan houden. Deze dichtbegroeide rimboe is onherbergzaam; de bodem is er altijd vochtig en scheidt een onaangename lucht van rottende organismen af. Taaie spinnewebben hangen tussen de bomen en struiken en kleven in zijn bezwete gezicht. Er groeien planten, waarvan de bladeren grote blaren veroorzaken , als de mens ermee in aanraking komt. Lianen en takken met naaldscherpe doornen belemmeren dikwijls de bewegingen."

De officier van de mariniers drukte stevig met vinger en duim een sigaret uit en vertelt verder.

Ook het amfibische gedeelte van het marinier-zijn krijgt intensieve aandacht. Hij vaart in rubberboten met buitenboord-motoren, voert landingen uit, leert zich aan boord van schepen gedragen, klimt van landingsnetten van grote schepen in kleinere vaartuigen, hem worden een paar ,,model-zeebenen" aangemeten.

En als zijn blanke huidje door de tropenzon is gelooid, zijn groene werkpakken door water en zon erg licht zijn geworden en hij zich in een bos-bivak even goed thuis voelt als vroeger in de ouderlijke huiskamer, vindt het Korps Mariniers hem geschikt om als volwaardig infanterist aan te merken en wordt hem het kwaiteitsnummer ,, viermaal nul" toegekend.

Hij is nu rijp om zijn collega's die ter beveiliging van het verre Rijksdeel vóór hem deze school doorlopen hebben en hun ''term" op de buitenposten bijna volbrachten, te gaan aflossen en de tradities van het korps voort te zetten."

                                 Beroeps

De loopbaan van de jonge beroepsmarinier, die uiteraard niet minder ,,hard" , maar evenzo met sport en spel wordt opgeleid, begint niet in Doorn, maar in Rotterdam, de stad, waarmee het korps van ouds zo nauw verbonden is.

Hij krijgt er zijn eerste militaire vorming in de moderne Van-Ghentkazerne aan het Toepad, genoemd naar de eerste commandant van het korps, Willem Joseph baron van Ghent, eens de rechterhand van admiraal de Ruyter.

Een oud-gediende uit het korpskader schetste ons de voortgezette opleiding van de marinier in deze trant:

,,Hij maakt dan kennis met de zwaardere infanteriewapens als mortieren, mitrailleurs, vlammenwerpers, raket-lanceerbuizen, en terugstootloze vuurmonden. De man krijgt een intensieve opleiding in het schieten met diverse wapens, wordt verder bekwaamd in de velddienst en doet zijn eerste ervaringen op het gebied van de amfibische oorlogsvoering op. Deze gevarieerde fase van zijn opleiding brengt hem afwisselend in andere opleidingscentra van het korps o.a. in Doorn en op het amfibisch oefenkamp op Texel, een ideaal oord om de landingstechniek te leren.

                                 Specialisten

Na één jaar dienst is de marinier volledig geoefend en volgt de eerste bevordering : tot ,,marinier der 2de klasse". Dan openen er zich vele mogelijkheden. Hij kan worden uitgezonden naar overzeese rijksdelen - in de regel moet de beroepsmarinier daarvoor tenminste 18 jaar zijn - of worden ingedeeld bij de detachementen mariniers aan boord van varende schepen van de vloot. Hij kan ook worden aangewezen voor gespecialiseerde opleidingen als chauffeur, monteur, geweermaker, e.d. Bij dienstneming kan de man eventuele voorkeur voor voor zulke ,,specialisaties opgeven ".

Een wervingsofficier, die zijn kans schoon zag nog meer aantrekkelijke aspecten van het mariniersschap te tonen, voegde aan dit resumé het volgende toe:

Mariniers die tamboer of pijper willen worden of het dienstvak van de verbindingsdienst verkiezen, worden meestal heel vroeg geselecteerd en na de eerste zes maanden in speciale opleiding genomen. Op sportgebied uitblinkende mariniers kunnen na verloop van tijd een opleiding krijgen tot sportinstucteur ( gymnastiek, schermen, boksen, worstelen, zwemmen e.d. ), waardoor zij een voldoening-gevende en afwisselende taak bij de lichamelijke opvoeding in de marine kunnen vervullen.

vervolg, see, voir pag.3