Moeders zijn ongerust over verwondingen van zoons.

Zij weten niet meer dan ieder ander.

(Van een onzer verslaggevers)

DEN HAAG - Twee van de eerste drie Nieuw-Guinea-gewonden zijn Haagse jongens : Andries de Waal (20) van Berensteinlaan 151 en Tinus Spaans (20) van de Schiermonnikoogsestraat in Scheveningen. De bomscherven uit het Indonesische vliegtuig verwondden Andries aan zijn buik en Tinus aan zijn been. Gistermiddag werden de moeders van de beide mariniers-tweedeklasse-zeemilicien door een vlootpredikant op de hoogte gesteld.

Vader Spaans lag in bed, toen de vlootpredikant kwam. Hij had nachtdienst gehad aan de Scheveningse vissershaven. Vader de Waal was aan het werk. Zijn vrouw belde hem op, zodra de vlootpredikant verdwenen was. Tinus Spaans heeft een zusje, Andries de Waal drie broers, van wie een beoepsmilitair is bij de Luchtmacht. De moeders van beide militairen waren erg overstuur, vooral daar zij niets méér over hun zonen weten dan ieder ander in Nederland. Behalve dan de plaats van de wonden.....

Beider bezorgdheid concentreert zich op één punt: is mijn jongen werkelijk zo licht gewond als ze ons gezegd hebben? Of zeggen ze dat het licht is, om de klap niet zo hard te doen aankomen.

Tinus Spaans is al een jaar op Nieuw-Guinea. Zonder één keer over te slaan schreef hij elke week naar huis. De brieven werden altijd 's maandsmiddags klokslag 12 uur bezorgd. Gistermiddag kwam er geen brief. Dat verontrust moeder Spaans ( draagt nog klederdracht) te meer Ze zegt: ,, Hij wilde niet naar Nieuw-Guinea, maar hij moest. Het is een dappere jongen. Hij probeert er het beste van te maken".

Moeder de Waal zegt: ,,Andries is een doordouwer.Hij haalde de groene baret van de commando's. Hij ging in september weg. Hij moest, maar had er helemaal geen zin in. Logisch als je verkering hebt. Maar hij schrijft altijd opgewekt".

Beide vrouwen hebben gistermiddag verschillende keren gehuild om de onzekerheid. De onzekerheid die pas verdwijnt wanneer de beide jongens zelf geschreven hebben hoe ze het maken. Want van niemand anders zullen ze het geloven. Ze wachten dus op nieuws van hun zonen van wie de portretten op de schoorstenen staan. De een in een heldere flatwoning aan de Berensteinlaan, de ander in een kleine visserswoning aan de Schiermonnikoogsestraat.

Noot vd webmaster: Hoe anders en objectiever is dit verhaal van de verslaggever v/h Binnenhof.

vervolg,see,voir,pag.7